|
|
| صفحه اول/ |
بن‌بست صلح پس از حملۀ پیچیده بر یک مراسم عروسی در کابل
/20.8.2019
نویسنده: آنیتا احمدی
حملۀ مرگبار بر یک مراسم عروسی در کابل، شک‌وتردیدها را برانگیخته و مذاکرات صلح را با خطر روبرو ساخته است.
در حملۀ یک مهاجم انتحاری بر هوتل «شهر دبی» در غرب کابل، دست‌کم 70 تن کشته شده و 200 تن دیگر زخمی شده‌اند. این یکی از مرگبارترین حملات در یک منطقۀ غیرنظامی در چند سال پسین بوده است.
برخلاف معمول، نخستین پیام به تقبیح این حمله از جانب طالبان صادر شد. آنها هرگونه دست‌داشتن در این رویداد را رد کرده و با خانواده‌های قربانیان ابراز همدردی کردند. گروه داعش مسوولیت این رویداد را به عهده گرفت. اما رهبری حکومت و مقامات امنیتی افغانستان اعلام کردند که حمله کار طالبان بوده است. آنها با کلمات تند و کم‌سابقه به آدرس طالبان حمله کرده و این گروه را عامل اصلی کشتار و خون‌ریزی در کشور معرفی کردند. رییس‌جمهوری برخلاف معمول طالبان را «اجنبی» و «تروریست» خواند و گفت که چنین حملاتی روند صلح را آسیب می‌زند.
حکومت افغانستان از موج شکل گرفتۀ اجتماعی و سیاسی و برانگیخته‌شدن احساسات ملی نسبت به‌تراژیدی دو روز پیش در کابل، بر ضد طالبان استفاده کرده و باردیگر تأکید کرد که هیچ تفاوتی میان داعش و طالبان نیست.
آنها بدین باور هستند که حملۀ اخیر به هدف برهم زدن جشن استقلال و برانگیختن احساسات عمومی علیه دولت صورت گرفته است. حکومت به دلایلی از جمله انتخابات پیش روی ریاست جمهوری، صدمین سالروز استقلال را طور ویژه جشن می‌گرفت. اما حمله بر مراسم عروسی جشن استقلال را به زمان نامعلومی به تأخیر انداخت.
کابل به خاطر مخالفت با روند صلح زیر فشار داخلی و خارجی قرار دارد. حکومت پس از این حمله، تلاش ورزید که بار مسوولیت ناکامی در مذاکرات را بر عهدۀ طالبان و گروه‌های همسو با آنان بیاندازد.
پس از حملۀ اخیر این سوال مطرح شده است که اگر حمله بر مراسم کار طالبان بوده، مذاکره با این گروه تروریستی بی‌معناست. امریکا و حکومت افغانستان طالبان را به حیث یک گروه مخالف و شورشی به رسمیت می‌شناسد و به همین دلیل، حاضر به گفت‌وگو و تفاهم با این گروه است. در این‌جا، داعش نیز فعالیت دارد، اما چون داعش به حیث یک گروه تروریستی شناخته می‌شود، هیچ کسی خواهان مذاکره و تفاهم با این گروه نیست. اگر حمله کار طالبان باشد، داعش و طالب فرقی ندارد و هر دو جریان تروریستی هستند و شایستۀ مذاکره و گفت‌وگو و تفاهم نمی‌باشند. اگر حمله کار طالبان نیست، بدین معنا است که پس از تفاهم با طالبان نیز چنین حملاتی ادامه می‌یابد و توافق صلح تأثیری روی وضعیت و پایان خون‌ریزی نخواهد داشت. درست شبیه توافقی‌که سه سال پیش با گلبدین حکمتیار رهبر حزب اسلامی صورت گرفت و هیچ تأثیری روی بهبود اوضاع و تأمین امنیت در هیچ گوشه‌یی از کشور نداشت.
امریکا سرگرم گفت‌وگو با گروه طالبان برای ختم جنگ 19 ساله در افغانستان است. اما مذاکرات میان دو طرف تاهنوز به نتیجه‌یی نرسیده است. امریکا روی چهار گزینه در مذاکرات صلح کار می‌کرد: خروج نیروهای امریکایی، مبارزۀ طالبان با تروریزم، مذاکرات مستقیم میان طالبان و دولت افغانستان و آتش بس. اکنون دو گزینۀ آتش‌بس و مذاکرات مستقیم میان طالبان و کابل، از آجندا خارج شده و تمرکز گفت‌وگوهای امریکا و طالبان، روی خروج نیروهای امریکایی و اینکه افغانستان دوباره به پناه‌گاه هراس‌افگان مبدل نشود، تبدیل شده است.
دولت افغانستان مدعی است که در این کشور 23 سازمان تروریستی فعال میباشد که طالبان یکی از آن‌هاست. البته طالبان بستر و زمینه را برای فعالیت همۀ این گروه‌ها فراهم کرده و اما اگر طالبان وارد پروسۀ سیاسی شوند، گروه‌های دیگر همچنان به فعالیت تخریبی ادامه داده و به کشتار غیرنظامیان، حمله به نهادهای بین‌المللی و اداره‌های دولتی ادامه خواهند داد. یعنی با توافق احتمالی با طالبان نیز جنگ در این کشور خاتمه نیافته و خون‌ریزی و کشتار متوقف نخواهد شد. از همین رو، کابل در روند مذاکرات صلح، حاضر به انعطاف‌پذیری، مسامحه و امتیازدهی به طالبان نیست. کابل بدین باور است که طالبان استقلال عمل ندارند و از جانب پاکستان مدیریت می‌شوند. طالبان نیز حاضر به گفت‌وگو با کابل نیستند و باور دارند که رهبران حکومت وحدت ملی «دست‌نشاندۀ امریکا» هستند و صلاحیت مذاکره و تفاهم را ندارند.
به هر رو، ادامۀ خشونت‌ها در کابل و ولایات افغانستان، صبر مردم را لبریز کرده است. ثابت شده است که دولت اشرف‌غنی دیگر توافق توان حفاظت از جان و مال مردم را ندارد.
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
