|
|
| صفحه اول/ |
کلید صلح افغانستان در دست پاکستان است؟!
/19.3.2018
نویسنده: میرویس قادری
مشاور امنیت ملی پاکستان روز شنبه در سفری یک روزه به کابل آمد و با رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان و برخی مقامات امنیتی در پیوند به مذاکرات صلح و بهبود روابط دو کشور دیدار و گفت‌وگو کرد.
در این دیدار، رییس‌جمهور افغانستان از نخست‌وزیر پاکستان برای سفر به کابل دعوت کرده و خواهان گفت‌وگوی دو دولت شده است.
ناصرخان جنجوعه، مشاور امنیت ملی پاکستان، ضمن پشتیبانی از طرح صلح اشرف‌غنی رییس جمهور افغانستان، گفته است که حکومت افغانستان، بهترین فرصت و زمینه را برای گفت‌وگوهای صلح با طالبان فراهم ساخته و با ارایۀ این طرح دیگر بهانه‌یی برای ادامۀ جنگ باقی نمانده است.
سفر این مقام بلندپایۀ اسلام‌آباد به کابل، باردیگر روزنۀ گفت‌وگوها در پیوند به بحران افغانستان را باز کرده است.
روابط افغانستان و پاکستان در هفده سال گذشته با فراز و فرودهایی فراوانی به همراه بوده است. کابل پاکستان را به حمایت از طالبان، شبکۀ حقانی و اکنون داعش متهم می‌کند و باور دارد که در صورت تمایل و همکاری اسلام‌آباد، صلح در کشور تأمین خواهد شد. اما ظاهراً اسلام‌آباد علاقهیی به همکاری با دولت افغانستان ندارد. زیرا، جنگ و خشونت با گذشت هر روز افزایش می‌یابد و گروه‌های مخالف مسلح بر نفوذ و سیطرۀ شان بر جغرافیای افغانستان می‌افزایند.
روابط افغانستان و پاکستان پس از حملات خونبار سال 1396 در پایتخت که به کشته و زخمی‌شدن صدها غیرنظامی انجامید، به هم خورد. کابل تا مرز شکایت رسمی به شورای امنیت سازمان ملل پیش رفت. اما به دلایل مشخص، از جمله حضور متحدان نزدیک پاکستان در میان کشورهای 5+1 از درج شکایت رسمی خودداری کرد.
مقامات کابل بدون استثنا پس از هر حادثۀ مرگباری انگشت اتهام را به سوی اسلام‌آباد دراز میکنند. چنانچه به دنبال حوادث خونین تروریستی در کابل، هیأت بلندپایه‌یی را به منظور گفت‌وگو و مذاکره به اسلام‌آباد فرستادند. وزیر داخله و رییس امنیت ملی افغانستان، اسناد و مدارکی را نیز در پیوند به حوادث تروریستی به مقامات پاکستان تسلیم کردند. هیأت از مقامات پاکستان خواستند که برخی از فرماندهان طالبان را به آنها تسلیم کنند. منابع می‌گویند که مسوولان امنیتی افغانستان حتا آدرسهای رهبران طالبان را در اختیار مقامات پاکستانی قرار داده بودند. بر اساس آنچه اعلام شد، مقامات پاکستانی به هیأت افغانستان دربارۀ دستگیری عوامل رویدادهای خونبار کابل اعلام آماده‌گی و همکاری کردند و خواهان تداوم نشستها و گفت‌وگوها شدند. چندی بعد هیأتی به ریاست معاون وزارت خارجۀ افغانستان به اسلام‌آباد رفت تا تعهدات اسلام‌آباد را تعقیب نمایند. هیأت مذاکرات مفصلی به جانب پاکستان داشت. اما در نتیجه، دو طرف به هیچ نتیجه‌یی دست نیافتند و مذاکرات بی‌نتیجه پایان یافت. معاون وزیر خارجۀ افغانستان پس از برگشت از اسلام‌آباد به کابل اعلام کرد که مذاکرات دوجانبه ناکام گردید. اسلام‌آباد خواستار تداوم گفت‌وگوها با جانب افغانستان بود؛ اما کابل دیگر به میز مذاکرات برنگشت.
اکنون، پس از سفر جنجوعه به کابل، مذاکرات دو کشور از سر گرفته شده است. این درحالی است که اشرف غنی گفته بود که اگر پاکستان به تعهداتش عمل نکند، به میز مذاکره با این کشور بر نخواهد گشت. اما حالا آقای غنی از شاه خاقان عباسی، نخست وزیر پاکستان برای سفر به کابل دعوت کرده است.
در هفده سال گذشته مقامات دو کشور به تکرار در پیوند به صلح گفت‌وگو کرده‌اند؛ اما نتیجه‌یی از این گفت‌وگوها به دست نیامده است. اشرف‌غنی، رییس‌جمهور افغانستان، طرح مدون صلح با طالبان را ارایه کرد. طرحی‌که مقامات امریکایی آن را «شجاعانه» خواندند. اما در داخل با انتقادهایی به همراه بوده است. منتقدان طرح صلح غنی را به مثابۀ حاتمبخشی به طالبان قلمداد کرده‌اند. حکومت وحدت ملی افغانستان امیدوار است که طرح تازۀ صلح بتواند گره کور گفت‌وگوهای صلح را باز کند. اما طالبان اعتنایی به طرح صلح غنی نداشتهاند. گروه طالبان خواستار گفت‌وگوی مستقیم با ایالات متحده امریکا است. چیزی‌که کابل آن را نمیپذیرد. کابل پس از ناامیدشدن از گروه طالبان، باردیگر به اسلام‌آباد دلبسته است. اما اسلام‌آباد در شرایطی نیست که بتواند در پروسۀ صلح افغانستان همکاری کند. این کشور زیر فشار جامعۀ بینالمللی است. امریکا از پاکستان خواسته است که پایگاههای طالبان و شبکۀ حقانی را بر دارد. اما پاکستان نه تنها حاضر به همکاری نگردیده است، بلکه از همکاری‌های ناکردۀ خویش با جامعۀ جهانی در پانزده سال پسین نیز اظهارات ندامت نموده است. چنانچه وزیر خارجۀ پاکستان در مصاحبهیی همکاری با ائتلاف بینالمللی در پانزده سال اخیر را اشتباه جبرانناپذیر خواند. در چنین وضعیتی چشم‌داشت کمک و همکاری از اسلام‌آباد سادهلوحانه است. چنانچه در هفده سال گذشته پاکستان، افغانستان را فریب داده است.
نکتۀ مهم دیگر این‌که طالبان دیگر به طور مطلق در اختیار پاکستان قرار ندارند. این گروه به شبکه‌هایی تقسیم شده است که هر کدام به آدرس و کشوری نسبت داده میشود. توقع این‌که با همکاری پاکستان جنگ افغانستان خاتمه یابد، بی‌جا به نظر میرسد. برعکسِ آنچه مقامات افغانستان می‌پندارند، کلید صلح افغانستان به تنهایی در دست پاکستان نیست. پاکستان یکی از کشورهایی است که میتواند در فرایند صلح افغانستان کمک کند، اما برخلاف تصور کابل گزینۀ اول و آخر نخواهد بود.
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
