|
|
| صفحه اول/ |
بی‌همتایی اشرف‌غنی در عوام‌فریبی
/29.7.2018
نویسنده: آنیتا احمدی
محمد اشرف غنی در آخرین سال مأموریت‌اش هم از شعارها و اظهارات عوام‌فریبانه دست بردار نیست. آقای غنی از هنگام کاروزارهای انتخاباتی تا چهار سال حکومت‌داری‌اش، به هیچ یک از شعارهایش عمل نکرده است. برخی شعارهای او حتا در روی کاغذ هم مضحک به نظر می‌رسد. اظهارات اشرف‌غنی نشان می‌دهد که یا او از شرایط حاکم در افغانستان آگاه نیست و یا هم با استفاده از تیوری‌های انسان‌شناسانۀ غربی فکر می‌کند که برای فریفتن مردم باید باغ‌های سرخ و سبز را برای آنان نشان داد و به تداوم قدرت و حاکمیت پرداخت. بدون اغراق، کمتر سیاست‌مدارای در جهان به پیمانۀ محمد اشرف‌غنی شعار عوام‌فریبانه سر داده است. در این نبشتۀ کوتاه، به برخی از شعارهای عوام‌فریبانۀ اشرف غنی می‌پردازیم.
غنی در آخرین سفرش به ولایت محروم و دورافتادۀ بادغیس اعلام کرد که افغانستان را به بزرگترین مرکز تولید انرژی برق مبدل می‌سازد. افغانستان با کمبود شدید انرژی مواجه است. بخش عمدۀ برق این کشور از تاجیکستان، ازبکستان و ترکمنستان تأمین می‌شود. غنی در چهار سال گذشته نتوانسته است که حداقل برق کابل را تأمین کند. سوچ برق افغانستان در اختیار کشورهای آسیای مرکزی و گروه‌های مخالف مسلح دولت است. کشورهای آسیای مرکزی به بهانه‌های اندک از جمله تأخیر در پرداخت پول، برق افغانستان را قطع کرده‌اند. همه ساله هزینه‌ها را تغییر می‌دهند و قراردادها را دست کاری می‌نمایند. گروه‌های مخالف مسلح هم بارها پایه‌های برق را در کندز و بغلان منهدم کرده‌اند و برای چند روز میلیون‌ها باشندۀ پایتخت را از برق محروم ساختند. در این مدت، حکومت وحدت ملی تحت قیادت اشرف غنی حتا یک فابریکۀ تولید برق در سطح افغانستان نساخته است.
غنی همچنان اعلام کرد که شش هزار مکتب در جریان دو سال در سراسر افغانستان خواهد ساخت و همچنان مکاتب و مساجد را به انترنت وصل خواهد کرد. با امکانات و ظرفیت موجود در افغانستان، ساخت شش هزار مکتب فقط در زبان می‌تواند جور بیاید. از سوی دیگر، درحالی‌که برخی از نهادهای دولتی در کابل انترنت ندارند، وصل مساجد و مکاتب به انترنت غیرعملی و عوام‌فریبانه است. در حال حاضر، افغانستان انترنت مورد نیازش را از پاکستان وارد می‌کند.
غنی در جریان کمپاین انتخابات اعلام کرد که در پنج سال حکومت داری‌ام هیچ فردی بدون مسکن نخواهد بود. اما در چهار سال هیچ گامی در زمینۀ ساخت و ساز شهرک‌ها برنداشته است. بسیاری از پروژه‌های ساخت و ساز از حکومت پیشین به میراث گذاشته شده است.
ایجاد یک میلیون شغل از وعده‌های عمدۀ انتخاباتی محمد اشرف‌غنی بود. اما در دورۀ حاکمیت او افراد زیر خط فقر از 38 درصد به 58 درصد رسیده است. نهادهای ناظر بین‌المللی از بروز فاجعۀ ناشی از گرسنگی و قحطی در افغانستان هشدار داده‌اند. سرمایه‌گذاران دسته‌جمعی فرار کردند.
او در جریان مبارزات انتخاباتی اعلام کرده بود که ولایات پکتیا، ننگرهار، کندز، کندهار و هرات را به مرکز ترانزیت منطقه تبدیل می‌کند. ولایات سرحدی را به مناطق ترانزیتی مبدل می‌سازد. افغانستان را از کمک‌های خارجی بی نیاز می‌سازد. میدان‌های هوایی خوست، کندهار و کندز را بین المللی می‌سازد! اما حقیقت این است که هیچ یک از این شعارها عملی نبوده و صرف به هدف فریب افکار عمومی و جلب توجه مردم بیان شده است و یک گام هم در راستای این اظهارات برداشته نشده است!
او در جریان سفر انتخاباتی‌اش به ننگرهار گفته بود که ولایات شرقی را به صادرکنندۀ برق تبدیل خواهیم کرد. ننگرهار را به شهر صنعتی مبدل می‌سازیم و اجناس تولیدی آن را به بیرون صادر می‌کنیم. همچنان، در سفر انتخاباتی‌اش به شمال گفته بود که فاریاب فقیر را به ولایتی غنی تبدیل می‌سازیم. یک دانشگاه مجهز نفت و گاز در جوزجان می‌سازیم تا انجنیران مسلکی و مجرب به بازار عرضه کنیم. شاهراه تجاری ابریشم را که از بدخشان می‌گذرد، به چین وصل می‌کنیم و به مرکز تجارت جهانی مسمی می‌سازیم.
او در جای دیگری گفته است که افغانستان را به مرکز تفکر اسلامی تبدیل می‌کنیم. مشارکت سیاسی عادلانه و شایسته‌سالاری را تأمین می‌کنیم. اما افغانستان در هفده سال پسین ضعیف‌ترین کابینه را تجربه می‌کند. آدم‌ها نه بر بنیاد تخصص و شایسته‌سالاری، بل بر اساس روابط و زدوبندهای تجاری و خانواده‌گی بر سمت‌های دولتی تکیه زده‌اند. صلاحیت‌ها و مسوولیت‌های اداره‌ها به دست شماری از افراد استفاده جو در ارگ ریاست جمهوری افتیده است. صلابت و اتوریته نظام به زمین خورده است. به دلیل انحصارگرایی مطلق، نهادهای دولتی از کارآیی افتیده است.
غنی بارها دربارۀ آبادی کابل سخن زده است. او گفته که کابل را سر سبز خواهیم کرد؛ از پل محمود خان تا تنگی غارو پارک تفریحی می‌سازیم. کابل را به کابل زمان بابرشاه مبدل می‌سازیم تا در زیبایی‌هایش مردم شعر بسرایند! دیگر به خاطر عبور مقامات در کابل، جاده‌ها مسدود نخواهد بود. در پایتخت خط مترو ایجاد می‌کنیم. با گذشت چهار سال از ریاست جمهوری غنی کمترین گامی در راستای بهبود وضعیت کابل برداشته نشده است. بر عکس، همه روزه به وقوع یک بحران انسانی ناشی از بی‌آبی و محیط نامناسب در پایتخت نزدیک می‌شویم.
اشرف غنی احمدزی همواره می‌گفت که در دسترخوان مردم تغییر می‌آورد. چون دسترخوان مردم ثبات و امنیت را تعیین می‌کند. برعکس، دسترخوان مردم را خالی ساخت. در جریان مأموریت او میلیون‌ها تن مجبور به ترک خانه‌های شان شدند. غنی اعلام کرد که شهردارها را انتخابی می‌سازیم. اما شهردارها براساس مسایل سلیقه‌یی برگزیده شدند و نقش مردم در انتخابات آنان صفر بوده است.
غنی بدون استثنا در همۀ سخنرانی‌هایش می‌گوید که در نزد وی هیچ افغان از افغان دیگر کمتر و بیشتر نیست. اما تحت این شعار، نفاق و شقاق در کشور بیشتر شد. یک بیرق به سه بیرق مبدل گشت. تجزیه‌طلبی و جدایی طلبی بالا گرفت. وحدت نیم‌بند اجتماعی و سیاسی از میان رفت. برخوردهای تبعیض‌آمیز وارد سیستم دولتی شد. اعتراضات مدنی سرکوب شد. مظاهره‌کننده‌گان به گلوله بسته شدند. آزادی بیان محدود شده است.
غنی پیوسته بر مبارزه با فساد شعار می‌داد. اما فساد در حکومت او اوج گرفت. قراردادها از بیگانه‌ها گرفته شد و به خودی‌ها سپرده شد.
غنی از پروژه‌های برنامه‌ریزی شده در دورۀ حامد کرزی، رییس‌جمهور پیشین، استفادۀ سیاسی، انتخاباتی و ابزاری کرد. برخی پروژه‌ها سه - چهار بار افتتاح شده است. بار نخست، والی و مسوولان ادارۀ محلی پروژه را افتتاح کرده‌اند. باردیگر وزیر مروبط رفته و به افتتاح پروژه مبادرت ورزیده است. بار سوم رییس اجرایی حکومت به افتتاح پروژه همت گماشته است. در آخرین مورد، رییس جمهوری سنگ تمام را گذاشته و پروژه را برای چهارمین بار افتتاح نموده است. چنین کارهایی در تاریخ حکومت‌داری افغانستان سابقه نداشته است. در گذشته مسوولان رده‌نخست نظام فرصت افتتاح پروژه‌های کوچک را نداشتند. اما حالا چون دست‌آوردی وجود ندارد، حتا رهبران حکومت تلاش می‌ورزند به منظور افتتاح پروژه‌های کم‌اهمیت و کوچک به ولایات سفر نمایند.
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
