|
صفحه اول/ |
مذاکرات معیوب امریکا
/15.10.2018
نویسنده: آنیتا احمدی
نمایندگان ویژۀ ایالات متحدۀ امریکا برای دومینبار با هیأت سیاسی طالبان در قطر به طور مستقیم در پیوند به گفتوگوهای صلح به مذاکره پرداختند.
نمایندگان امریکا و طالبان ضمن تأیید مذاکرات مفصل در دوحه، گفتوگوهای دو طرف را «مثبت و سازنده» خواندهاند.
زلمیخلیلزاد مشاور وزارت خارجۀ امریکا در امور صلح افغانستان، مأموریتاش را برای پایان جنگ هفده ساله در این کشور آغاز کرده است. او از نمایندگان طالبان خواسته است که در آستانۀ انتخابات آتش بس نمایند. طالبان نیز خواستار رهایی زندانیانشان از زندان بگرام و پلچرخی شدهاند. در مذاکرات هیأت امریکایی با طالبان، بحث تغییر قانون اساسی، مشارکت طالبان در قدرت و خروج نیروهای امریکایی به گونۀ جدی مورد بحث قرار گرفته است.
آقای خلیلزاد که پیشینۀ کار طولانی در کابل دارد و به حیث سفیر و نمایندۀ خاص امریکا در امور افغانستان ایفای وظیفه کرده است، کمر بسته که گره کور جنگ و بحران افغانستان را باز کند. او از روابط خوبی با جمعی از سیاسیون داخلی برخوردار است. اما کشورهای منطقه به شمول پاکستان با سوءظن به خلیل زاد نگاه میکنند. خلیل زاد از روابط پنهانی با طالبان برخوردار است. او سالها به دفاع و حمایت از طالبان سخن و قلم زده است. اما بازی جنگ افغانستان پیچیدهتر از آن است که طی دو سه جلسه و گفتوگویی باز شود.
در مأموریت تازه، خلیلزاد ملاقاتهایش را با سیاستگران داخلی آغاز کرد. او دیدگاههای جریانها و چهرههای سیاسی را در پیوند به مذاکرات صلح افغانستان گرفت و راهی برخی از کشورهای منطقه گردید. خلیلزاد به پاکستان، امارات متحده عربی، عربستان و قطر رفت و با نمایندگان ارشد این کشورها در پیوند به صلح افغانستان به مذاکرات پرداخت.
او در ادامه، با نمایندگان طالبان در قطر گفتوگو کرد و سپس به کابل آمد و باردیگران رهبران حکومت وحدت ملی افغانستان و شخصیتهای سیاسی این کشور را به ملاقات فراخواند. محور صحبتهای خلیلزاد با سران حکومت افغانستان و نمایندگان کشورهای خلیج و پاکستان، جستجوی راهحل فوری به طولانیترین جنگ تاریخ ایالات متحده امریکا گفته شده است.
دونالد ترامپ رییسجمهور ایالات متحده امریکا مصمم است که پای کشورش را از باطلاق افغانستان بیرون سازد. به همین دلیل، خلیلزاد و جمعی از سیاسیون دیگر امریکایی تلاش میورزند که به هر طریق ممکن راه حلی دریابند؛ ولو این راهحل ناپایدار، مقطعی و غیرقابل اطمینان باشد.
اگر ایالات متحده امریکا به دنبال ختم جنگ و صلح پایدار و عادلانه در افغانستان باشد، اینگونه در پی راه کار عجولانه و چارهسازی معیوب بر نمیآمد. امریکاییها بخش کلانی از کشورهای منطقه را از قضیۀ صلح و جنگ افغانستان خارج ساختهاند. آنان روسیه، چین، ایران و حتا هند را در مذاکرات صلح افغانستان دور زدهاند. ایالات متحده امریکا به خوبی از نفوذ و ظرفیتهای این کشورها در تسهیل مذاکرات صلح، کشانیدن پای طالبان به گفتوگوها و ختم جنگ در افغانستان آگاه است؛ اما به دلیل عدم ارادۀ کافی در پایان منازعۀ تاریخی افغانستان، هرگز حاضر به سهمیم ساختن کشورهای منطقه در مذاکرات صلح نبوده است. نماینده خاص امریکا در امور صلح افغانستان به دو سه کشور مشخص در منطقه رفته و با آنان در پیوند به آیندۀ طالبان، صلح و سرنوشت افغانستان مذاکره کرده و اما از کنار ایران، روسیه، چین و کشورهای آسیای مرکزی که همسایگان افغانستان هستند و از وضعیت این کشور رنج میبرند، به سادهگی عبور کرده است. چنین سیاستی معیوب و ناقص است. کشورهای منطقه در تمام جلسات مشترک در پیوند به صلح امریکا را دعوت کردهاند، اما واشنگتن همۀ کوشش را کرده است که نقش کشورهای منطقه در قضایای افغانستان منتفی شود.
کشورهای منطقه از عواقب تصامیم عجولانه ایالات متحده امریکا نگران هستند. نگرانی اکثر کشورهای منطقه در پیوند به قضایای افغانستان مشترک است. همه نگران افتیدن افغانستان به کام تروریسم جهانی و داعش هستند. کشورهای منطقه به شمول آسیای مرکزی، هند، ایران و روسیه، به شدت نگران قراردادی و رسمیشدن جنگ خونین هفده سالۀ افغانستان هستند. در روزهای اخیر، بحث خصوصیسازی جنگ بالا گرفته است. حکومت افغانستان با قاطعیت این طرح را مردود خوانده و ایالات متحده هم گفته است که جنگ افغانستان خصوصی نخواهد شد.
اما برخی حلقات با نفوذ در ایالات متحده امریکا تلاش دارند که مسوولیت جنگ افغانستان را به شرکتهای خصوصی از جمله بلک واتر بسپارند. کشورهای منطقه با نگرانی تحرکات تازۀ واشنگتن را در افغانستان دنبال میکنند. واگذار کردن جنگ به کمپنیهای خصوصی، مغایر تمام اصول و معیارهای دولتداری است و خطر جدی به امنیت افغانستان، منطقه و جهان محسوب میشود. برخی ناظران معتقد هستند که مهمترین مأموریت خلیلزاد واگذاری جنگ به کمپنی خصوصی است. این کار به دو هدف عمده صورت میگیرد: نخست، مسوولیت شانه خالی کردن و دوم کم کردن هزینۀ سنگین امریکاییها در جنگ افغانستان.
همۀ جهان به شمول دو طرف منازعه، به این باور مشترک دست یافتهاند که «جنگ افغانستان راه حل نظامی ندارد»؛ با این حال، هیچ طرفی گام اساسی در اقناع طرف دیگر برنداشته است.
امریکا برای آرامی و صلح افغانستان تلاش نمیکند. تلاش واشنگتن این است که ورطه افغانستان بیرون شوند. اما در سوی دیگر، همه کشورهای منطقه نگران خروج زودهنگام نیروهای امریکایی از افغانستان، سپردن مسوولیت جنگ و مبارزه با تروریسم به کمپنیهای قراردادی که به فساد، استخراج غیرقانونی نفت و گاز، معادن و اختلاس میلیارد دالری متهم هستند و بیپروایی به نگرانیهای معقول و به مورد کشورهای منطقه هستند.
|
فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|