|
|
| علم و دانش/ |
رشته مخابرات در افغانستان معاصر
/2.8.2010
نیکیتا میندکویچ، کارشناس مرکز مطالعات افغانستان معاصر.
نظر نویسنده مقاله ممکن است مغایر با موضع سایت "افغانستان.رو" باشد.
باوجود انکه افغنستان معاصر را اکثراً به کشورهای جهان سوم مربوط می سازند، در عرصه انکشاف مخابرات بدون تردید یکی از کشورهای پیشتاز منطقوی محسوب میشود. مطابق اخرین معلومات وزارت مخابرات جمهوری اسلامی افغانستان در کشور بیش از 13 میلیون مشترک استفاده از مخابره موبایل ( با 3.3 هزار ستیشن اساسی)، تا یک میلیون استفاده کننده شبکه انتیرنیت وجود دارند. ولی مخابره ثابت انکشاف ضعیف نموده – فقط 56.3 هزار لین در سراسر کشور فعال می باشند.
افغانستان مانند اکثر کشورهای مشترک المنافع و اروپای مرکزی که "انکشاف دنباله رو" مخابره را نسبت به غرب تحقق می بخشند، شبکه تیلفونی را عمده تاً به حساب تخنالوژی های موبایل (بی سیم) که زمان و مخارج کمتر ایجاد شبکه اولی را مطالبه میکنند، توسعه می بخشد.
موفقیت سال های اخیر در عرصه مواصلات موبایل چشمگیر می باشد. به عقیده امیرزی سنگین وزیر مخابرات و تخنالوژی اطلاعاتی، در طول 5 سال اخیر در افغانستان " انقلاب واقعی مخابراتی" رخ داده است. حالا بیش از 80 درصد مردم تحت پوشش شبکه های مخابره موبایل زندگی میکنند و تقریباً نیم از جمیعت کشور از خدمات مخابره موبایل استفاده میکنند که در اینده نزدیک امکان دسترسی 100 درصد باشندگان کشور را بر خدمات تیلفونی تامین کرده میتواند. از انکشاف شبکه تیلفونی مقامات رسمی حمایت میکنند، ولی مشکل عمده برخورد نگران کننده طالبان نسبت به مخابره تیلفونی می باشد. از یک طرف اکثریت فرماندهان طالبان تیلفون های موبایل دارند و از طرف دیگر تندروان در مناطق تحت کنترول شان ماموران مخابرات را به قطع کار شبکه هنگام شب با تهدید اعمال خرابکارانه و تخریب ستیشن های اساسی مجبور می سازند.
واقعیت امر اینست که تیلفون موبایل وسیله مهم بلند بردن امنیت کشور محسوب میشود و از برکت ان هر باشنده دهات میتواند بصورت عاجل به مقامات به خاطر کمک مراجعه نماید و در باره فعالیت افراطیون در اطراف اطلاع دهد. در سال گذشته حتی ناتو امادگی خود را جهت توظیف قوا برای حفاظت پایه های مخابره موبایل وعده داده بود، ولی تا به امروز هیچگونه اطلاعات راجع به اقدامات واقعی در این جهت مواصلت نه ورزیده اند. شاید، علت آن هراس نیروهای ایتلافی به خاطر امنیت پرسونل خود باشد.
مفکوره تامین مامورین و فعالین اطرافی از نظر وسایل مخابراتی ماهواره یی و دستگاه های مخابره که به شبکه زمینی وابسته نه باشند دورنمای بسیار خوب دارد. قبلاً وسایل اطلاعات جمعی جهت تجهیز زندان های ولایتی افغانستان با دستگاه های سیار مخابره به خاطر جلوگیری از حملات افراطیون خبر داده بودند. اگر این تجربه تعمیم گردد، نیروهای حراست حقوق خواهند توانست حرکات طالبان را هرچه بیشتر شفاف تر سازند.
میتوان گفت که مقامات عالی افغانستان و سازمان های بین المللی، بالاخره، موثریت تخنالوژِی های اطلاعاتی را به مثابه وسیله نظارت بر جریانات جاری در کشور درک نموده اند. منجمله، استفاده از شبکه کمره های GPS برای کنترول پروژه ملی در باره ابیاری زمین های زراعتی در نظر می باشد. تحلیل تصاویر موقعیت جغرافیایی شبکه های ابیاری به مقامات و سازمان های بین المللی امکان تحقق نظارت اوپراتیفی بر جریان کار در محلات را میسر می سازد.
در تابستان امسال گزارش علمی گروپ کارمندان کمیته بین المللی تخنالوژی های اطلاعاتی که بر همین موضوع روشنی انداخته بود، نشر گردیده بود. مولفین گزارش در قبال مسایل دیگر راجع به پروژه توزیع پاسپورت های الکترونی، تجربه کاریابی از فاصله دور برای زنان، امکان رای دهی از فاصله دور با استفاده از تخنالوژی های اطلاعاتی کمپیوتری و غیره خبر میدهند.
گمان نمی رود که این پروژه های بزرگ در سال های اینده نزدیک تکمیل گردند، ولی سیر تفکر مقامات افغان و جامعه کارشناسان منطقی به نظر میرسد. بهبود شبکه های مواصلاتی روابط اداری کابل و ولایات را هر چه بیشتر با ثبات تر می سازد، " سلسله مراتب عمودی حاکمیت" را تحکیم خواهد بخشید و مشکل چندین ساله فاصله مقامات مرکزی حکومت از سیاستمداران محلی را از بین خواهد برد.
جهت دوم انکشاف تخنالوژی های اطلاعاتی کمپیوتری افغانستان بعد از مخابره موبایل، بهبود شبکه ملی کمپیوتری محسوب میشود. کمیته بین المللی تخنالوژی های اطلاعاتی در جریان 5 سال اینده بعدی تحقق " انقلاب در عرصه کانال های سریع انتیرنیت" در کشور را در نظر دارد.
در لحظه کنونی، طوریکه به نظر میرسد، پلان اساسی اعمار خط حلقوی بزرگ نوری تکمیل گردیده اند. وزیر مخابرات و تخنالوژی اطلاعاتی افغانستان در سخنرانی اوایل ماه جون خود اعلام داشته که حلقه " برای خدمت به کشور و منطقه اماده می باشد"، که ظاهراً هدف او اشاره به نقش ممکن افغانستان در شبکه بزرگ نوری مطروحه اروپایی بود.
لازم به تذکر است که انکشاف کانال های ملی و بین المللی مخابراتی، نه تنها در چار چوب انکشاف انتیرنیت، بلکه به منظور ترافیک ترانزیت تیلفونی مهم می باشد.
ولی افغانستان در لحظه کنونی در یک نوع دام شبکوی افتاده است. افغانستان با دستیابی بر ترقی قابل ملاحظه در انکشاف شبکه داخلی در مدت زمان کوتاه که شاید در سال های اینده نزدیک نیز ادامه خواهد یافت، در سرحدات خود با ظرفیت های کاملاً محدود کانال های مخابراتی بین المللی مواجع شده است. حل این مشکل ارتباط مستقیم با انکشاف شبکه دخلی ندارد .
در جدول زیر معلومات اتحادیه بین المللی مخابره الکترونیک راجع به ظرفیت های مقایسوی کانال های بین المللی انترنت کشورهای منطقه طی سال های 2007 – 2008 ارایه شده اند:
کشور / قابلیت عبوری کانال انتیرنت بر سر یک استفاده کننده ( bit/sec)
ازبکستان – 334.1
قرغزستان – 702.4
تاجکستان – معلومات وجود ندارد
ایران – 472.6
پاکستان- 404
ظرفیت کانال های بین المللی خود افغانستان با در نظرداشت منبع ماهواره یی در سال 2007 فقط 42 بیت فی ثانیه تشکیل میداد که تا اندازه زیادی – نتیجه ظرفیت محدود شبکه های زمینی کشورهای همجوار می باشد که بخش قابل ملاحظه ان برای رفع نیازمندی های خود استفاده کنندگان ضروری است، نه برای ترانزیت ترافیک افغانستان. با درنظرداشت اینکه اکثریت منابع انتیرنیتی مورد نیاز در مناطق شمالی خارج از افغانستان قرار دارند، بلندبردن بنیادی سرعت دسترسی به انترنت در داخل افغانستان بدون پیشرفت کانال های منطقوی امکان پذیر بنظر نمیرسد.
پیشرفت در صورت توسعه قابل ملاحظه ظرفیت کانال های جمهوری های جنوبی اسیای میانه که حالا برای استفاده کنندگان خود کافی نمی باشد، چه رسد به ترافیک ترانزیت، از طریق تمدید لین های نو و یا استفاده وسیعتر از تخنالوژی های دارای فریکونس بلند ممکن می باشد. در این اواخر مفکوره پروژه بین المللی در باره توسعه کانال ها با شرکت قزاقستان - کشور پیشتاز اطلاعاتی منطقه بر سر زبان ها است. ظرفیت کانال های خود قزاقستان همین اکنون برای نیازمندی های ترانزیت – 4782.6 بیت فی ثانیه برای یک استفاده کننده کاملاً کافی می باشد.
همچنان وریانت استفاده از راه خارج از منطقه برای "ترانزیت افغانی" از طریق چین ( 1735.5 بیت فی ثانیه) و شرق دور روسیه ( 2324.6 بیت فی ثانیه) ممکن می باشد. میخواهیم یاداوری نمائیم که جمهوری مردم چین اکنون یگانه کشور همسایه افغانستان می باشد که شبکه نوری آن با شبکه ملی افغانستان وصل نشده است.
در هر صورت، سرعت دسترسی استفاده کنندگان افغان به حد کافی پائین می باشد و با ستندرد بین المللی دسترسی بر کانال های سریع فقط در بخش آپریتران در کابل مطابقت دارد. در شهرهای دیگر سرعت بسیار زیاد کم است.
در اخیر میخواهیم یاداوری نمائیم که با وجود مشکلات جاری، امروز انکشاف عرصه مخابرات نه تنها یکی از موفقیت های سیاسی مقامات موجود در افغانستان می باشد، بلکه برتری مهم رقابتی کشور محسوب میشود.
طوریکه کارشناسان غربی اشاره میکنند، در صورت گسترش تشبثات غربی، بطور مثال در رشته های استراج معادن، شبکه موجود مخابراتی که به مقیاس منطقوی کاملاً موفقانه انکشاف می یابد، میتواند به پلتفورم خوب برای ایجاد و کار ساختارهای تجارتی خارجی مبدل گردد.
|
| Afghanistan.ru |
(0)نطرشما در اين مورد
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
