|
|
| صفحه اول/ |
ایا اتحاد ضدانقلابی ممکن است یا خیر؟
/25.1.2012
نویسنده: نیکیتا اندریویچ
نظر نویسنده مقاله ممکن است مغایر با موضع سایت "افغانستان.رو" باشد.
در مبارزه بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای غربی موضعگیری روسیه که میتواند بر نتیجه رویارویی تاثیر قابل ملاحظه بجا بگذارد، اهمیت زیاد دارد.
اساس سیاست خارجی روسیه را در شرق تلاش جهت بر قرارنمودن توازن منطقوی، یعنی مستثنی ساختن وضع مسلط بودن یکی از بازیگران جیوپولیتیک در منطقه، تشکیل میدهد. حالا بیشترین تهدید را برای «توازن شرقی» موج « انقلابات رنگه» در کشورهای اسیا و افریقای شمالی و بی نظمی های که متوجه سرنگونی رژیم های حاکم می باشند، به بار می اورد.
علت این اعتراضات افزایش قیمت جهانی مواد غذایی خوانده میشود، ولی در انها عامل خارجی نیز از اهمیت کمتری برخوردار نمی باشد.
نقش امریکا و ناتو در حوادث سال های 2010 – 2011 برجسته بود و نمیشود گفت که اینها منحیث ناظران عمل میکنند. غرب در لیبیا و سوریه در صورت مستقیم از شورشیان پشتیبانی میکند.
برعلاوه، نشانه نگران کننده حوادث اخیر در قزاقستان محسوب میشود که به تلاش تکرار «بهار عربی» در این جمهوری شباهت داشت. برخوردها با پولیس در شهر جاناوزین، به احتمال زیاد، میتوانستند به اغاز کمپاین اعتراضات سراسری ملی، مانند بی نظمی ها در سیدی – بوزید در تونس مبدل گردند.
بالاخره، تشدید مناسبات بین ایالات متحده امریکا و ایران نمی تواند باعث نگرانی نگردد. تشدید تحریمات اقتصادی، تهدیدهای مستقیم از طرف شخصیت های طراز اول ایالات متحده امریکا مجبوراً باعث هراس از تکرار سناریوی عراق یا لیبیا در منطقه میگردند.
روسیه اقدامات ایالات متحده امریکا را علیه ایران رسماً محکوم نمود. در اعلامیه وزارت خارجه روسیه خاطرنشان گردیده:" تحریمات اضافی برضد ایران و یا حمله نظامی بر جمهوری اسلامی ایران، بدون تردید، از طرف جامعه بین المللی به مثابه تلاش های تلقی خواهند شد که هدف تعویض رژیم را در تهران تعقیب میکنند".
ایران نیز به نوبه خود یک سلسله اعلامیه های جدی ایراد نموده و همچنان در موسسه در شهر قم غنی سازی یورانیم را تا سطح «نارنجی» اغاز نموده است. اگر چه رسماً علل این کار اهداف تحقیقاتی خوانده شده، ولی زمینه که توسط «عامل قم» در صحنه بین المللی ایجاد میگردد، نهایت خطرناک می باشد.
در اصل، روسیه موضعگیری بیش از حد نرمتر نسبت به ایران اتخاذ نموده، به خاطر که سیاست خارجی ان در حال حاضر برای «توازن شرقی» کمترین تهدید را به بار می اورد. حتی امکان اقدامات مشترک ضد امریکایی بررسی میگردد که فیصله راجع به امتناع از دالر در تجارت دوجانبه که در جریان مذاکرات تیلفونی احمدی نژاد – میدویدیف اتخاذ گردیده، در این باره گواهی میدهد.
موضعگیری مسکو را همچنان باید در چارچوب مفکوره جبهه واحد برخلاف توسعه طلبی امریکا در منطقه بررسی نمود. مساعی وزارت خارجه روسیه در باره ثبات اوضاع در سوریه که همچنان در جریان مشوره های اخیر ایران – روسیه مورد بحث قرار گرفت، نیز میتوانند متوجه این امر باشند.
این مساله امکان پذیر است که بعد از حل بحران داخلی با شرکت هیات جامعه دول عربی، مساله راجع به پیوستن دمشق به اتحاد تاکتیکی مسکو – تهران که میتواند به وزنه متقابل توسعه طلبی امریکا در منطقه مبدل گردد، بررسی خواهد شد.
روسیه همین اکنون حمایت معین سیاسی از سوریه بعمل می اورد. در این ارتباط میتوان از بازدید اخیر گروپ کشتی های جنگی روسیه تحت رهبری کشتی طیاره بردار «ادمیرال کوزنیتسوف» به بندر تارتوس را میتوان یاداوری نمود. این عمل به مقامات عالی سوریه و بازیگران منطقوی یاداوری میکند که روسیه از وضع نمودن تحریمات ضد سوریه از طریق شورای امنیت ملل متحد حمایت نمی کند و همچنان میتواند از برکت حضور بحریه خود، جلو هرگونه تلاش های ناتو را جهت مداخله در منازعه سوریه به مثال لیبیا بگیرد.
گزارش ماه دسامبر وزارت خارجه روسیه راجع به نقض حقوق بشر در کشورهای غربی به یک نوع اعلامیه نو بازی سیاسی روسیه در اسیا و شمال افریقا مبدل گشت. در ان کارشناسان روسیه کاستی ها و مشکلات مودل غربی دموکراسی را خاطرنشان ساخته که امریکا و ناتو با پافشاری غیرمعقول جهت صدور ان به کشورهای اسیا و امریکای لاتین تلاش می ورزند. بخش نهایی گزارش به جنگ در لیبیا وقف شده و در ان تخلفات از حقوق بین المللی از طرف قوای ناتو برشمرده شده اند.
باید خاطرنشان ساخت که صحبت بر سر علاقمندی ها یا ضدیت مسکو نسبت به این یا ان رژیم ها مطرح بحث نمی باشد. مقامات دستگاه دیپلوماسی در مسکو تفهیم می نمایند که روسیه فقط به این علاقمند است، تا اوضاع سیاسی در کشورهای مشرق زمین بصورت مصنوعی به منظور زمینه سازی برای این یا ان تحولات سیاسی بی ثبات نگردد.
از همینرو اتحاد تاکتیکی کشورهای منطقه برای مقابله با مداخله در امور داخلی کشورهای عضو از خارج ممکن می باشد. گمان نمی رود که این اتحاد به بلاک سیاسی به مثال ناتو یا سازمان همکاری شانگهای نسبت تعداد کثیری تضادهای کوچک، اما حل ناشده بین کشورهای منطقه، مبدل گردد. بطور مثال، تا هنوز مقدمات واقعی برای سازش روسیه و ایران در مساله افغانستان وجود ندارند.
ولی اتحاد «ضد انقلابی» یا حتی «ضد امریکایی» میتواند بر مساله مهم دیگر تاثیر گذر باشد: حفظ نمودن ثبات منطقوی و اصغری ساختن تکان ها در منطقه نسبت موج دوم غیرمتوقعه بحران مالی جهانی.
|
| فارسی.رو |
(0)نطرشما در اين مورد
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
