|
از منابع روسي/ |
آیا امریکایی ها افغانستان را با اوکراین مبادله می کنند؟
/18.5.2014
دیمتری ورختوروف، تحلیلگر مسائل آسیای مرکزی. نظر نویسنده مقاله ممکن است مغایر با موضع اداره سایت "افغانستان.رو" باشد.
حوادث اخیر اوکراین و رویارویی مسلحانه با جمهوری مردمی خودخوانده دنیتسک، پیوندهایی با افغانستان نیز دارد. هرچند تاثیر مستقیمی شاید نتوان یافت ولی تاثیر غیر مستقیم این حوادث بر افغانستان کاملاْ ممکن است. این تاثیرات عبارتند از مسائل زیر:
اول. افغانستان در حال حاضر اولویت سیاسی خود را برای ایالات متحده امریکا وناتو از دست داده است. آنها بیشترین توجه خود را به اوکراین و رویارویی سیاسی با روسیه معطوف کرده اند. این یعنی افغنستان، به صورت پیش از وقت، زیر فشار وضعیت کنونی، پیش از امضای موافقتنامه استراتیژیک امنیتی به یک کشورپایگاه دیگر نیروهای نظامی ایالات متحده تبدیل شده است و در نتیجه مسائل افغانستان از راس اداره ایالات متحده، به وزارت خارجه و فرماندهی نظامی آن کشور محول می شود و معلوم است که این نهادها تصمیم های استراتیژیک در هیچ زمینه یی نمی توانند بگیرند.
سیاست امریکا در رابطه با افغانستان در هوا معلق است. چه اقدامی پس از این صورت خواهد گرفت؟ آیا خروج نظامی ها از افغانستان پس از ۲۰۱۴ صورت خواهد گرفت؟ آیا موافقتنامه استراتیژیک امنیتی امضا خواهد شد؟ و آیا این اتفاق نخواهد افتاد که امریکا افغانستان را با بی تفاوتی ترک کند؟
دوم. مناسبات امریکا و ناتو از یک سو و با روسیه از سوی دیگر به اوج تشنج رسیده است. طرح تحریم های گسترده اقتصادی روی میز است و همکاری در عمل قطع شده است. «مسیر شمالی» تامین واحدهای نظامی در افغانستان هنوز فعال است اما بستن این مسیر مسأله یی است که به زودی اتفاق خواهد افتاد. امنیت مسیر پاکستان تامین نشده و مانند گذشته، در آن مسیر، حملاتی توسط جنگجویان صورت می گیرد. وضعیت دشواری برای واحدهای نظامی خارجی اتفاق خواهد افتاد و آنها می توانند با وضعیت کمبود تجهیزات شان روبرو شوند.
البته، حالا امریکایی ها در پی راه حل های اضطراری اند و نظر به برخی از شواهد به شدت مشغول مذاکره با ازبکستان اند (درین اواخر مرکز ناتو آنجا گشایش یافت) و آنها به صورت آشکاری قصد دارند از پایگاه هوایی قرشی خان آباد استفاده کنند. از همین پایگاه عملیات در سال ۲۰۰۱ در افغانستان آغاز شده بود. اما این گزینه یی نیست که بتواند تمام آن مسائلی را حل کند که مسیر راه آهن شمال حل می کرد. این گزینه می تواند خروج نیروهای نظامی خارجی را از افغانستان سرعت بیشتر ببخشد. گذشته ازین، روسیه با تمام نیرو از محکم شدن مواضع ناتو و امریکا در آسیای مرکزی، منجمله ازبکستان، جلوگیری خواهد کرد و پس ازین اقدامات روسیه کمی فراتر از اعلامیه های لفظی خواهد بود.
در وضعیت کنونی، حفظ مواضع امریکا در افغانستان خیلی پیوند دارد به این که تا چه حد آنها خواهند توانست کشورهای اسیای مرکزی را به عنوان متحد و همکار به خود متمایل بسازند. اگر این اتفاق نیفتد، ایالات متحده ناگزیر خواهد شد به سرعت نیروهایش را از افغانستان خارج کند و به این ترتیب تمام مواضعش در منطقه نابود خواهند شد.
سوم. خروج سریع نیروهای نظامی از افغانستان در صورت وخیم تر شدن وضعیت اوکراین نیز اتفاق خواهد افتاد و این در حالی خواهد بود که رویارویی مسلحانه کنونی به جنگ داخلی تمام عیار در اوکراین تبدیل شود. در این صورت ناگزیر واحدهای نظامی ناتو در اروپا هم با پرسنل و هم با تجهیزات تقویت شوند. بعید است این واحدها وارد جنگ شوند اما تقویت این گروه ها را اعضای ناتو در اروپای شرقی خواهند خواست و ناتو ناگزیر است نگرانی های آنها را در نظر بگیرد. امریکایی ها، به فرستادن نیروی اضافی به کشورهای اروپای شرقی و بالتیک آغاز کرده اند. به این معنا که فرایند اجتناب ناپذیر است. این نیروهای اضافی می بایست از پایگاه های مستقر در خاور میانه و از جمله افغانستان گرفته شوند. این منطقه اولویت خود را در برنامه ریزی های سیاسی- نظامی امریکا در سالهای آخر دارد از دست می دهد. به همین دلیل، حجم کمک به افغانستان کاهش یافته است.
به این ترتیب، با کاهش اولویت سیاسی افغانستان برای ایالات متحده امریکا و ضعیف شدن نیروهای نظامی خارجی که می تواند زودتر از آن چه انتظار می رود، اتفاق بیفتد، یک بار کشورهای همسایه، در قدم اول پاکستان و ایران را روی صحنه سیاسی افغانستان فعال تر از پیش خواهد کشاند. نقش آنها به صورت قابل ملاحظه یی پررنگ تر خواهد شد و آنها از نفوذ بیشتری نسبت به سالهای قبل در افغانستان برخوردار خواهند شد. این وضعیت برای افغانستان ردیفی از تهدید های جدید را به بار خواهد آورد و افغانستان برای این تهدیدها آماده گی ندارد.
|
فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|