|
|
| از منابع روسي/ |
بن بست پیتر پوروشنکو
/28.5.2014
روزنامه «نیزاوایسیمایا گازتا» در شماره امروز خود پیروزی رییس جمهور جدید اوکراین را بررسی کرده است. این روزنامه می نویسد:
دستگاه حاکم اوکراین برگزاری انتخابات ریاست جمهوری اخیر را با حملات هوایی و توپخانه یی گسترده بر مناطق اغتشاشگر شرق اوکراین تجلیل کرد. اگر به حرف حاکمان محلی و رسانه ها اعتماد کنیم، در جریان این عملیات قهرآمیز تنها در ولایت های دنباس و لوگانسک حدود ۵۰۰ نفر کشته شدند. ولادیمیر پوتین رییس جمهور روسیه در صحبت با ماتیو رینیتسی، نخست وزیر ایتالیا بر «قطع عملیات قهرآمیز در ولایت های جنوبشرقی و آغاز گفتگوی کییف با نماینده گان محلی این مناطق» تاکید کرد. اما به نظر می رسد که حاکمان اوکراین به چنین درخواست هایی واکنش نشان نمی دهند.
قرار اظهارات الکسی دمیتراشکوفسکی، سخنگوی نهادهای نظامی کییف، نظامیان اوکراینی دست کم دو صد مرد مسلح طرفدار جمهوری دونیتسک را کشته اند. در عین حال، نخست وزیر جمهوری مردمی دنیتسک، الکساندر رورودای اعلام کرد که آنها دست کم ۱۰۰ نظامی شان را از دست داده اند. او گفت: «ما ۵۰ نظامی مان را از دست دادیم. بیشتر از همه تلفات هنگامی اتفاقی افتاد که نظامیان اوکراینی دو کامازی را که زخمی ها را از فرودگاه دونیتسک انتقال می داد، مورد حمله قرارداده اند. آنجا دست کم «۱۵نفر کشته شدند.». او اظهار می کند که در نتیجه آتشباری بر محلات مسکونی توسط اردوی اوکراین حدود ۵۰ تن مردم ملکی کشته شدند. جنگجویان جمهوری مردم دونیتسک ازین محلات برای عقب نشینی استفاده می کردند. گفته می شود که زد و خورد ها با استفاده از نیروی هوایی در ماریوپل، سلاویانسک، لوگانسک و شهرهای دیگر شرق اوکراین جریان داشته است.
قرار شواهد، درگیری های نظامی رو به اوج است و افزایش می یابد. پیتر پوروشینکو، رییس جمهوری جدید اوکراین پس از انتخابات، وقتی نتایج اعلام شد، اظهار کرد که طرفدار دوام عملیات های ضد تروریستی است ولی «چارچوب» را تغییر می دهد. رییس جمهوری اوکراین به نهادهای نظامی هدایت داد تا «عملیات ضدتروریستی باید به لحاظ زمانی کوتاه و تاثیرگذارتر باشد…» «این عملیات نباید ماه ها به طول بینجامد بلکه ظرف چند ساعت تمام شود». اگر این اظهارات را از زبان نظامی ترجمه کنیم به این معناست که رییس جمهور جدید اوکراین،استفاده گسترده ی سلاح و ارتش را علیه شهروندان خود به راه انداخته است که در اثر آن شرق اوکراین به حمان خون تبدیل شد.
اجنرال یوری نیتکاچف، کارشناس امور نظامی که در ۱۹۹۱-۱۹۹۲ فرمانده ارتش کرانه روددنیستر بود، به این باور است که «البته، پورورشینکو فرمانده نظامی نیست اما به عنوان یک انسان با عقل سلیم باید بفهمد که تناقض هایی مانند این به کمک وسایل قهرآمیز نه در چند ساعت و نه در چند ماه حل می شود. و قرار تجربه ی جهانی، چنین رویارویی ها پایان ناپذیر است. درینجا باید مکانیزم های دیگری به کار انداخته شود.» به نظر این جنرال، وضعیت در شرق اوکراین تفاوت چندانی از آن رویارویی هایی ندارد که پس از فروپاشی اتحاد شوروی اتفاق افتادند. این کارشناس نظامی می گوید: «به یاد بیاوریم تاریخ پس از فروپاشی شوروی را که جنگ های داخلی در کرانه‌ی رود دنیستر، در قره باغ کوهستانی اتفاق افتادند. این رویارویی هایی که بالنسبه اکنون فروکش کرده، تا هنوز هم حل نشده است. آسیتیای جنوبی و ابخاز را به خاطر بیاوریم که در اگست ۲۰۰۸ گرجستان تلاش کرد به زور این دو منطقه را مطیع خود بسازد. حالا، هرچند این کشورها را کسی به رسمیت نشناخته ولی دولت های مستقلی اند. درست همین سناریو ممکن است در شرق اوکراین نیز اجرا شود».
دشوار است تصور کرد که پوروشینکو چنین سناریوهایی را از نظر دور انداخته است. اما تلاش دارد مسألهء خاموش کردن آتش اختلافات باجانبداران فدرالی ساختن اوکراین را از راه نظامی حل کند و نه از راه گفتگو. او، در مقایسه با رییسان جمهور پیشین اوکراین، آماده است ارتش را نیرومندتر بسازد و تشکیل آن را توسعه دهد.
او در کمال احساسات در این اواخر اعلان کرد که «سرباز اوکراین دیگر عریان، پابرهنه و گرسنه نخواهد بود». به نظر او، سربازاناوکراینی باید حقوق مناسب داشته باشند و زنده‌گی شان باید بیمه شود. «اگر می خواهیم صلح را به میان بیاوریم و جنگ را متوقف کنیم، باید احترام گزاردن به نظامیان مان را بیاموزیم».
در این میان، پس از حوادث میدان، بدون این هم، بودجه‌ی نهادهای نظامی اوکراین افزایش یافته است. حاکمان جدید کییف به صورت شتابزده یی «گارد ملی اوکراین» را ایجاد کردند که ماموریت آن، انجام وظایف قهرآمیز و ژاندارمی در شرق اوکراین است. اصلاح بودجه به صورت ناملایمت آمیزی نشان می دهد که دولت اوکراین در سال ۲۰۱۴ حدود میلیارد دالر را از برنامه های حمایت های اجتماعی کاسته و بر بودجه‌ی نظامی افزوده است. با این وجود، آمار نشان می دهد که هزینه های نظامی و مخارج گاردملی اوکراین بیش از دو در صد از تولید خالص داخلی است. این مبلغ کمی نیست و قابل مقایسه است با مخارجی که کشورهای عضو ناتو در زمینه دفاعی مصرف می کنند. و در چنین شرایط بحران اقتصادی، اظهارات رییس جمهور جدید اوکراین به این معناست که این کشور مخارج نظامی اش را به خاطر توانمند سازی بیشتر ارتش افزایش می دهد و از برنامه های دیگری اجتماعی و رفاهی می کاهد.
برنامه های پروشینکو مورد استقبال رهبری ناتو قرار گرفته است. رییس جمهور جدید اوکراین شتابی ندارد تا از عضویت به ناتو سخن بگوید و همزمان با این علیه همه پرسی که یولیا تیموشینکو، رهبر «باتکیوشینا» به تاریخ ۱۵ جون در مورد پیوستن یا نپیوستن اوکراین به ناتوفراخوانده است، نیز اظهار نظر نکرده است. اما همه این اقدامات به نظر می رسد برخاسته از نیت زیر تاثیر قراردادن ذهنیت عامه است. پوروشینکو البته که طرفدار همگرایی عمیق نظامی با غرب است. اما او به خوبی تب و تاب جامعه اوکراین را می فهمد و نگران است که اکثر مردم اوکراین در روز همه پرسی علیه این گرایش ها رای بدهند. پوروشینکوی انعطاف پذیر خاطرنشان می کند: «هنوز در جامعه آن تصویر زمان شوروی در مورد ناتو وجود دارد». او می خواهد با استفاده از شیوه های تبلیغاتی ذهنیت عامه را متمایل به پذیرفتن این گرایش بسازد. به عبارت دیگر، اگر پوروشینکو بر سر قدرت بماند، پیوستن اوکراین به ناتو سوالی است که جوابش را زمان و سرعت کار فناوری اطلاعاتی مشخص خواهد کرد.
ادوارد رودیوکف، عضو اکادمی علوم نظامی روسیه با تحلیل وضعیت اوکراین به این نظر است که در این مسأله «امایی» وجود دارد و این «اما»همانا موضعگیری روسیه است. این کارشناس می گوید: «بعید به نظر می رسد که مسکو همگرایی عمیق کییف را به ساختارهای اروپایی اجازه دهد. شاخه های فراوانی وجود دارند که نشان می دهند گرایش های فرار از مرکز در اوکراین افزایش خواهد یافت. امریکایی ها و اروپایی ها اطمینان دارند که رهبری کنونی روسیه این گرایش ها را دامن می زند. اما به نظر می رسد که مقامات کییف هم دست روی دست نگذاشته اند و با افزایش بودجه نظامی به سوی همین گرایش ها تمایل دارند. عملیات قهرآمیز در شرق اوکراین که رییس جمهور جدید جانبدار آن است، مقاومت جنگجویان را افزایش خواهد و این ابعاد و گستره جنگ داخلی را توسعه خواهد داد. نظامی ساختن بودجه به فقر بیشتر مردم و در نتیجه افزایش بیشتر نارضایتی مردم از قدرت خواهد انجامید.»
مقامات کییف امکان کاهش این فرایندها را دارند. برای این کار گام کوچکی نیاز است: قطع عملیات قهرآمیز و نشستن پشت میز مذاکره با آنهایی که طرفدار طرح فردالی اند. اما در حال حاضر آنها ترجیح می دهند از روش های نظامی استفاده کنند.
|
| فارسی.رو |
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|
