|
از منابع روسي/ |
آمریکا به رییس جمهور افغانستان فتح قریب الوقوع بر طالبان را وعده نمی دهد
/17.1.2007
بوریس یونانوف
نظرات نویسندگان مقالات ممکن است مغایر با موضع « فارسی..رو» باشد .
دیروز "روبرت گیتس" وزیر دفاع آمریکا به "حامد کرزی" رییس جمهور افغانستان اعلام کرد که نیروهای بین المللی از تمامی امکانات لازم برای جلوگیری از حمله احتمالی طالبان برخوردار می باشند. کرزی سخنان گیتس را با سکوتی محترمانه گوش داد. اما سکوت وی به احتمال قوی نشان دهنده عدم موافقت درونی بود.
قول های رییس پنتاگون بعید بنظر می رسد که به خوشبینی کرزی افزوده باشند. در سال 2006 خشونت و درگیری ها در افغانستان به بالاترین سطح خود طی پنج سال اخیر رسیده است. در این کشور بیش از 4 هزار نفر کشته شده اند. ارتش 33 هزار نفری ناتو به وضوح از عهده تغییر اوضاع بر نمی آید.
هواپیمای سنگین ترابری С-17 که به دفتر کار هوایی رییس پنتاگون تبدیل شده در سفر به کابل شش بار مسیر خود را جهت استتار تغییر داد. زمانی در کرملین نگران آن بودند که در صورت خروج ما از افغانستان آمریکایی ها به این کشور خواهند آمد. همینطور هم شد. و وظیفه اصلی جنگ افغانستان را نیز بر دوش می کشند. از 23 هزار سرباز آمریکایی مستقر در افغانستان فقط 11 هزار نفر تحت امر فرماندهی ناتو در افغانستان می باشد.
بقیه نیروها به گروه های جاسوسی -خرابکاری تقسیم شده اند که عملیات نظامی را در کوهستان های مجاور مرز پاکستان انجام می دهند. دقیقا اینجا سرنوشت افغانستان تعیین می شود. و در اصل ناتو هم اینجا هیچ کاره است. فرانسه، آلمان، ایتالیا و اسپانیا در همان آغاز جنگ افغانستان گفتند که نیروهای آنها در مناطقی که توام با ریسک بالا می باشند مانند استان های هیلمند و قندهار مستقر نخواهند شد. 90% از تلفات متعلق به آمریکا، انگلستان، کانادا و هلند می باشد. بیش از یک سال پیش واشنگتن با تعجب مطلع شد که مقامات ناتو قصد دارند که نیروهای خود را تا سال 2008 از افغانستان خارج نمایند. "جرج بوش" در اجلاس ماه نوامبر سال گذشته در ریگا تلاش کرد که اروپاییان و "دی هوپ اسخفر" دبیر کل ناتو را متقاعد کند که برای خروج از افغانستان زود است و برعکس حضور ناتو باید در افغانستان گسترش یابد. اما مثل اینکه همه این تلاش ها باد هوا شده است.
به همین خاطر بی دلیل نبود که روبرت گیتس در مسیر به کابل در بروکسل توقف کرد و دوباره نقشه های نظامی خود را برابر چشمان اسخفر باز نمود: از آنجایی که 21 هزار سرباز آمریکایی به صورت تکمیلی به زودی به عراق اعزام خواهند شدتقویت نیروهای آمریکا در افغانستان بعید به نظر می رسد. اما به نظر می رسد که اسخفر پاسخ واضحی به گیتس در این باره نداد که البته باعث تعجب هم نیست. بروکسل نمی تواند اوضاعی که در پایتخت های اروپا در حال اتفاق است را نادیده بگیرد: فرانسه در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار دارد، آلمان ریاست اتحادیه اروپا و .... را عهده دار شده و غیره. جنگ افغانستان مانند جنگ عراق در اروپا موضوع معروفی نیست و امتیازی باب آنها کسب نخواهی کرد.
البته برای کرزی سخنان آن سوی اقیانوس مرحم نبودند. چراکه دردسر اصلی وی پاکستان است که متحد اصلی آمریکا در مبارزات ضد تروریستی در منطقه محسوب می شود. کرزی مطمئن است: پاکستان تاکنون به طور پنهانی از طالبان حمایت مالی و تسلیحاتی بعمل می آورد. چندی پیش کرزی در یکی از مصاحبه های خویش اسلام آباد را به تلاش برای "برده سازی ملت افغانستان" متهم نمود. نیروهای پاکستانی استراتژی پشت پرده را با عملیات نمایشی بر علیه القاعده مانند آنچه که اخیرا در مرز های استان "وزیرستان جنوبی" انجام داده اند می پوشانند. در عین حال طالبان در همان استان "وزیرستان جنوبی" بدون هیچ مانعی از مرز های افغانستان و پاکستان عبور می کنند.
تردیدی نیست: برای آنکه طالبان و القاعده را از بین برد آمریکایی های حداقل به ایجاد جو جدیدی در روابط میان کابل و اسلام آباد نیاز دارند. اما به نظر می رسد که آنها (آمریکایی ها) فعلا به این موضوع فکر نمی کنند.
"نوویه ایزویستیا"
|
|
(1)نطرشما در اين مورد
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
|
|
|
|