English |  فارسی |  Русский  
صفحه اول
مقامات افغانستان را خراب می کنند
مقامات افغانستان را خراب می کنند
مقامات افغانستان را خراب می کنند
موادمخدر‌نی‌ سوداسی‌وآلپ‌ ساتشی‌ لری‌ طالبان‌ لرنیینگ‌ براساسی‌ عایداتی‌ ودرامدی‌ می‌
هیروین جهاد .لابراتوار های تولیدات ماده گیاهی در افغانستان در حال افزایش است
کارعاقلانه‌ واخلآقی‌ برای‌ رشدجامعه‌ .امنیت‌ منطقه‌ .ورشداقتصاد‌ ی‌ واجتماعی‌ میباشد
شک و تردید روسیه به وعده های طالبان
ارتش روسیه در نزدیکی مرزهای افغانستان تجهیزات جدیدی را در یک رزمایش استفاده کرد
گفتگوی وزرای دفاع سازمان همکاری شانگهای درباره افغانستان
روسیه برنامه ‌ای برای خارج کردن نام گروه طالبان از لیست سازمان‌های ممنوعه را ندارد
مسعودجوان از دورۀ جهاد و مقاومت عبور کند
عدم حمایت شرکت کنندگان نشست مسکو از احیای امارت اسلامی/ رضایت افغانستان و نارضایتی طالبان
استقبال افغانستان از تلاش روسیه برای صلح در افغانستان
اميدوارى مسكو از ادامه مشترك همكارى هاى روسيه و امریکا در مورد افغانستان با روی کار آمدن حکومت بايدن
تلاش های روسیه و ازبکستان بر حل بحران کنونی افغانستان
ابراز نگرانی وزارت خارجه روسیه از حملات موشکی در شهر کابل
پوتین: روسیه بر تقویت پروسه مصالحه ملی ادامه خواهد داد
نشست سه‌جانبۀ روسیه، ایران و هند دربارۀ افغانستان در مسکو
روسیه از جامعۀ جهانی خواست مبارزه با تروریسم را در افغانستان جدی بگیرند
روسیه آماده است که از مذاکرات صلح در مسکو میزبانی کند
وزارت خارجه روسیه حمله در کابل را محکوم کرد
پوتین: حضور امریکایی‌ها در افغانستان به ثبات در این کشور کمک می‌کند
"فرصت پیش آمده در راستای تامین صلح در افغانستان نباید از دست برود"
پرشدن موزیم دولتی هنرهای شرق با آثار بی‌نظیر افغانستان
آماده‌گی کابل برای مقاومت در صورت شکست مذاکرات
کمک روسیه برای مبارزه با کرونا با افغانستان
رقابت جهانی در افغانستان؛ باعث از دست رفتن همکاری‌های منطقه‌ای نشده است
گرم‌شدن کرۀ زمین، سردشدن روابط کابل - دوشنبه
غایبان بزرگ نشست تاریخی بین‌الافغانی
آسیایی مرکزی حلقه ای برای نجات پروسه صلح افغانستان
  صفحه اول/
اضطراب از کرنش و انعطاف‌پذیری امریکا در برابر طالبان
/10.9.2018
اضطراب از کرنش و انعطاف‌پذیری امریکا در برابر طالبان
نویسنده: میرویس قادری
ایالات متحدۀ امریکا گفت‌وگو و توافق با طالبان را در صدر برنامه‌های دیپلوماتیک و راهبردی‌اش قرار داده است. واشنگتن پی برده است که با استفاده از قوۀ قهریه پیروزی بر شورشیان مسلح ممکن نیست. به همین دلیل، برخلاف راهبرد رییس‌جمهور ترامپ برای جنوب آسیا و افغانستان، دیگر واشنگتن تمرکزی به جنگ و سرکوب شورشیان از مجرای نظامی و تسلیحاتی ندارد. تغییر پی‌هم مواضع امریکا در جنگ افغانستان نشان‌ می‌دهد که واشنگتن هیچ‌گونه برنامۀ استراتژیک در قبال افغانستان ندارد. ایالات متحده امریکا برخلاف ادعاهای برخی پژوهشگران، عمق استراتژیک در افغانستان ندارد. افغانستان به حیث یک کشور و جغرافیا برای امریکا از هیچ اهمیت راهبردی برخوردار نیست. افغانستان تنها به دلیل همجواری با کشورهای چین، هند و پاکستان، روسیه و آسیای مرکزی و ایران برای واشنگتن اهمیت یافته است.

امریکا پس از هفده سال حضور بی‌حاصل، به اندازۀ کافی از جنگ افغانستان خسته شده است. کاخ سفید تلاش دارد که آبرومندانه به بزرگترین و طولانی‌ترین جنگ تاریخش پایان ببخشد. واشنگتن به‌منظور فایق آمدن به بحران امنیتی و سیاسی افغانستان، تمام تلاش خود را به کار بسته تا طالبان را وارد فرایند سیاسی و قدرت سازد. دیپلومات‌های و حتا فرماندهان نظامی امریکا در افغانستان در جریان پنج ماه اخیر به طور خسته‌گی‌ناپذیر کوشیده‌اند که پاکستان و طالبان را حاضر به گفت‌وگوهای صلح نمایند. در همین راستا، نمایندگان ارشد وزارت خارجۀ امریکا به‌تکرار با نمایندگان طالبان در کشورهای منطقه دیدار کرده‌اند. اما این دیدارها و گفت‌وگوها نتیجۀ محسوس و روشنی در پی نداشته است.

استراتژی ترامپ به روابط واشنگتن با اسلام‌آباد را صدمۀ جبران‌ناپذیرزده وارد نمود. اسلام‌آباد دیگر تمایلی به اطاعت از اوامر واشنگتن در منطقه ندارد. کم‌توجهی پاکستان به تهدیدهای امریکا، پای مایک پمپئو وزیر خارجه و جوزف دانفورد لوی درستیز امریکا را به پاکستان و هندوستان کشانید. امریکا بخشی از کمک‌های تخصیص‌یافتۀ خود را به پاکستان که بالغ به 300 میلیون دالر می‌شود، قطع کرده است.

ایالات متحده به منظور به فرجام رسانیدن مذاکرات صلح با طالبان، باردیگر دست به دامن زلمی خلیل‌زاد دیپلومات کهنه‌کار افغان‌تبارش شده است. خلیل‌زاد به عنوان مشاور ارشد وزیر خارجۀ امریکا در امور صلح افغانستان، مأموریت دارد که از نفوذ سیاسی و قومی خویش استفاده نماید و مذاکرات امریکا و طالبان را به موفقیت برساند. ایجاد سمت تازه در وزارت خارجۀ امریکا زیرنام «مذاکره‌کنندۀ صلح با طالبان» نشان‌دهندۀ اهمیت مذاکرات صلح افغانستان می‌باشد.

نمایندگان امریکا در گفت‌وگوهای‌شان با طالبان هیچ خط سرخی را ترسیم نکرده‌اند. در گذشته واشنگتن حاضر به صحبت روی گزینۀ «خروج» از افغانستان نبود؛ اما حالا گفته می‌شود که حتا روی گزینۀ خروج نیز به گفت‌وگو پرداخته است. قانون اساسی و برخی از دست‌آوردهای دیگر از جمله حقوق زنان، ارزش‌های حقوق بشری و آزادی بیان سال‌ها پیش از خط قرمز بیرون شده بود. در این چند ماه، به طور باورنکردنی واشنگتن با انعطاف‌پذیری و مدارا با طالبان برخورد کرده است. ایالات متحده حتا روی گزینۀ ادارۀ موقت و تدویر «بن سوم» نیز رأی‌زنی و گفت‌وگوهایش را آغاز کرده است. امریکا تلاش می‌ورزد که با درنظرداشت اصل تداوم نظام و پروسۀ سیاسی، با تغییر قانون اساسی و تدویر نشست شبیه به کنفرانس بن اول در سال 2001، زمینه را به مشارکت طالبان در قدرت سیاسی فراهم سازد.

با این حال دو گروه از مشارکت طالبان در قدرت نگران هستند و به ساده‌گی به طرح صلح امریکایی‌ها تن نخواهند داد.

گروه نخست، جبهۀ متحد سابق است که پیشینۀ طولانی نبرد و مقاومت در برابر طالبان داشته است. ایالات متحده امریکا همان طوری‌که در مذاکره با طالبان حکومت افغانستان را اغفال کرده، هیچ مشوره و رأی‌زنی‌یی با سران جبهۀ متحد سابق نداشته است. سران جبهۀ متحد می‌پندارند که ایالات متحده امریکا در همکاری با برخی کشورهای منطقه به‌طور مخفیانه در پی به قدرت رسانیدن طالبان می‌باشد. آنها از آیندۀ سیاسی‌شان نگران هستند. طالبان بزرگترین تهدید در برابر جبهۀ متحد شمال به ویژه احزاب جمعیت اسلامی، وحدت اسلامی و جنبش ملی می‌باشد. سران احزاب ضد طالبان، از جریان مذاکرات صلح بی‌خبر هستند و در نگرانی عمیق به سر می‌برند. آنها پیوسته از صلح عادلانه، شفاف و پایدار سخن می‌زنند و نگران هستند که باردیگر طالبان به قدرت برسند و مدیریت سیاسی کشور به دست پاکستان بیافتد.

گروه دوم، تکنوکرات‌های پشتون هستند. تکنوکرات‌های پشتون بدون پشتوانۀ قبیله‌یی- قومی به یمن حمایت ایالات متحده امریکا در قدرت تکیه زده‌اند. در موجودیت طالبان در کابل، دیگر آنان از جامعۀ پشتون‌ها نمایندگی کرده نمی‌توانند. اکنون، تکنوکرات‌ها به ویژه محمد اشرف خویشتن را نمایندۀ تام اختیار پشتون‌ها معرفی می‌کنند. درحالی‌که از هیچ جایگاه و پایگاهی در میان پشتون‌ها برخوردار نیستند. بنابراین، بازندۀ معاملۀ پنهانی امریکا با طالبان، قطعاً پشتون‌های تکنوکرات غربی خواهند بود.

اما نکتۀ اساسی این است که امریکا به این ساده‌گی قادر به توافق با طالبان نخواهد شد. برخلاف ذهنیت شکل گرفته، طالبان دیگر جریان نظامی- سیاسی یک پارچه و منسجم نیست. تصور حاکم در واشنگتن و کابل این است که طالبان سربازان تحت امر سازمان استخبارات پاکستان هستند و با فشار و تهدید می‌توان اسلام‌آباد را به تسلیم کردن طالبان متقاعد ساخت. اما واقعیت این است که حالا طالبان به یک جریان نظامی و جنگی منطقه‌یی مبدل شده است. طالبان از روابط عمیق با کشورهای منطقه به‌ویژه ایران، روسیه، چین، ترکیه، امارات، قطر و برخی کشورهای دیگر برخوردار هستند. به همین خاطر هیچ کشوری به تنهایی قادر به معامله و سازش با طالبان نخواهد شد.

ایالات متحده یک راه دارد و آنهم کنارآمدن با کشورهای منطقه در خصوص ختم جنگ و برقراری صلح در افغانستان است. امریکا فعلاً از نقش‌آفرینی منطقه در پروسۀ صلح افغانستان می‌هراسد. امریکا تلاش دارد که به تنهایی معادله را عوض کند و طالبان را وادار به مشارکت سیاسی در قدرت سازد. اما واقعیت این است که جنگ افغانستان به این ساده‌گی حل نخواهد شد و طالبان دست از جنگ بر نخواهند داشت. تنها راه بقای طالبان تداوم جنگ و خشونت است. امریکا مجبور است که همانند ده سال پیش در خصوص مبارزه با تروریسم و جنگ و صلح افغانستان، حمایت کشورهای منطقه را به دست آورد و اجماع داخلی را در افغانستان شکل دهد. در غیرآن توافق امریکا با طالبان منجر به ختم جنگ و تأمین صلح در افغانستان نخواهد شد.
فارسی.رو
ارسال اين صفحه به دوستتان
برای چاپ
صفحه اول
اخبار
روسيه و افغانستان
افغانها مقيم روسيه
معرفی چهره ها
آسيای مرکزی
از منابع روسي
مصاحبه
عکس ها
Google

RSS

matlab@farsi.ru








© 2003-2019 نشريهء آزاد افغانی
كليه حقوق اين سايت متعلق به «افغانستان.رو» ميباشد
نظرات نویسندگان مقالات ممکن است مغایر با موضع اداره سايت باشد
استفاده از مطالب سايت با ذکر ماخذ آزاد است.
--2.1--